I rok

Według pierwszego wpisu, dziś mija rok od kiedy się pojawił mój blog. Przyznam, że miałam chwile zwątpienia i chciałam zrezygnować. Nie tworzę opowiadań dla tego, że muszę. Piszę, je, ponieważ uwielbiam to robić. Patrzeć na ulubionych bohaterów moim okiem. Jest to coś cudownego. Cieszę się, że mogę się z kimś podzielić swoją twórczością. Pod koniec stycznia minie sześć lat od kąt zaczęłam pisać. Jak do tamtego roku wszystko lądowało w szufladzie, albo koszu. Teraz nabrałam odwagi i ujawniam je internautom. Nadal nie wiem, czy dobrze robię, ale wiem że nie przestanę. Gdyby nie Cleo, pewnie bym zniknęła. Ale Ona nie pozwoliła mi na to i z czasem zyskałam wiarę w moje opowiadania. Marzę  o własnej książce i wiem że kiedyś to się stanie. Na razie przede mną matura i na tym muszę się skupić. Dziękuję wszystkim, że czytanie moje dzieła i zostawiacie po sobie ślad, komentarz. Wiem, że czasem ciężko mnie zrozumieć, ale tego nie zmienię, ponieważ to jestem ja.

Dziękuję Cleo za wszystko, oraz tym co czytają tego bloga.